Tak bardziej emocjonalnie...

Jak już wiecie jestem Marta, to czego możecie nie wiedzieć to fakt iż jestem paradoksem. Suką z uczuciami. Tak z braku laku wstawiam wiersz... emocjonalny...

 

Ulotność

Przecieram oczy, kończę jeść płatki odrobinę niedzisiejsze

Zastanawia mnie, bardzo mocno, czy życie może być pełniejsze?

Widzę jak pracujesz, tak bardzo to w Tobie cenie

Uciekasz mi między palcami szybciej niż jedno westchnienie

I chociaż nie do końca sobie jesteśmy pisani

Okrywa mnie zrozumienie, zrozumienie, że jesteśmy na siebie skazani...

Zasypiamy każdego wieczora obok siebie, rano głaszczę Twoje włosy

Chociaż mnie nie rozumiesz i wielu rzeczy o mnie nie wiesz

Dobrze mi... dobrze gdy tak leżę obok Ciebie...

Zapytasz mnie więc czy to miłość skoro zazdrość mnie nie dotyka

Czasami myślę o Tobie, czasami tęsknie...

Jednak dobrze mi...  dobrze, że mam Twój smak na czubku języka...

Wdycham wiosenne i słodkie powietrze

Zastanawia mnie, bardzo mocno, czy życie może być lepsze?

Z dumą me oczy w Ciebie wpatrzone, dojrzewaliśmy razem, w sobie,

Życia mamy w sumie, chyba, spełnione...

I chociaż nie ma Ciebie ze mną i nigdy nie będzie

Okrywa mnie fala ciepła, tak ciepła jak Twoje ręce...

Pozdrawiam,
Suka z emocjami (czasami) ; )

Na czym nie należy oszczędzać?

W życiu wyznaję zasadę, że liczy się jakość a nie ilość. Dlatego też mam niewielu bardzo dobrych znajomych. Jak to powiedział Kurt Cobain "It's better to be hated for what you are than to be loved for what you're not".  Dzisiaj jednak wyjątkowo nie o ludziach a o rzeczach, czyli na czym nie należy oszczędzać.

1. Buty. 

Zawsze czyste i zawsze skórzane. Każdy powinien mieć minimum po jednej parze na każdą porę roku. Chińskie podróbki są niezdrowe dla naszych stóp, powodują ich nadmierną potliwość, mają nieprzyjemny zapach i są słabe jakościowo. Lepiej kupić droższe pantofle, które posłużą nam kilka dobrych lat prezentując się zawsze wyśmienicie niż mieć nawet 100 par gównianych butów rozpadających się po miesiącu. Nie wyobrażam też sobie sytuacji abym posiadała jedną parę adidasów na co dzień i jedne szpilki na wyjścia. Czasami widuję takie dziewczyny, które cały rok (czy to zima czy lato) chodzą w jednych butach. Tu nie chodzi o finanse, ale o dbanie o siebie. Wolę nie wyjść na imprezę niż nie kupić sobie butów.

Raz w życiu zdarzyło mi się kupić buty ze skóropodobnego materiału. Myślałam, że rodzice mnie wydziedziczą. 

2. Perfumy.  

 Tanie są gorsze jakościowo i zazwyczaj mają gorsze zapachy. Drogie perfumy starczają nam na dłużej, bo nie musimy się nimi oblewać wiadrami aby zapach poczuć i utrzymać. W ogólnym rozrachunku cenowym wyjdzie nam podobnie.  

3. Kosmetyki. 

Można kupić podkład za 15 złotych i za 200 złotych. Cena nie gra tutaj większej roli. Ja ufam marce L'oreal Paris i jak dla mnie się ona sprawdza w 100%. Jest droga ale jakościowo spełnia każde moje wymagania.
Podkład: L'oreal Paris True Match. Polecam z całego serca. Idealnie kryje, nie robi dziwnych smug, nie wysusza skóry, utrzymuje się przez baaaardzo wiele godzin. Spokojnie wytrzyma romantyczną kolację zwieńczoną śniadaniem ; )

Tusz do rzęs: L'oreal Paris False Lash WINGS, L'oreal Paris Volume Million Lashes Luminizer (ja wybieram zazwyczaj ten blue eyes). Sprawdzają się aczkolwiek nie ukrywam, że do tuszu przywiązuję dużo mniejszą wagę niż do podkładu.

Eyeliner: tutaj nie mam ulubionej marki, ważne aby był w pędzelku a nie "pisaku".

Puder: zaskoczę Was (albo i nie) używam białego pudru dla dzieci. Świetnie matuje, nie zmienia kolorytu skóry, nie robi dziwnych grudek i innych niewyjaśnionych plam na twarzy i jest tańszy niż wszystkie pudry kosmetyczne. Żaden jednak puder nie matuje tak świetnie jak ten dla dzieci.

Korektor: po prostu biały. Idealnie się sprawdza, jest niewidoczny.

Bronzer, róż: L'oreal Paris Glam Bronze. Uwielbiam go ponieważ ma trzy odcienie. Świetnie można "konturować" (nie znam fachowego słownictwa) nim twarz.   

Pomadka: w mojej kosmetyczce zawsze znajdzie się krwistoczerwona, bladoróżowa i ciemna (czerwień wpadająca w brąz).

Lakierów mam masę kolorów więc bez sensu wszystkie wymieniać a cieni używam rzadko. Na co dzień w domu chodzę całkowicie bez makijażu jednak na wyjścia lub do pracy lubię się prezentować wspaniale.

4. Alkohol. 

 Gdy mam do wyboru dwa tak samo dobre piwa i jedno jest droższe a drugie tańsze to oczywiście, że wolę to tańsze. Jednak gdy mam do wyboru Carlo Rossi i wytrawne, włoskie wino 13,5% to wybiorę to drugie, szczególnie że da się znaleźć fantastyczne perełki za niską cenę. Znawcą ani win ani piw nie jestem i wiem, że to kwestia gustu. Ja osobiście wolę wydać nawet sporo więcej a wypić mniej, niż się upić a pić bez przyjemności. Dlatego gdy mam iść na piwo wolę regionalne browary bądź Bierhalle od Tyskie w zwykłym pubie. Jednak nie jest to reguła, bo udane wyjście przede wszystkim zależy od towarzystwa : )

 5. Zdrowie.
Oprócz lekarzy wlicza się w to również zdrowe jedzenie. Myślę, że nie trzeba tego opisywać, bo każdy człowiek chciałby mieć możliwość nie oszczędzania na zdrowi. Specjaliści są niestety drodzy. Jednak pamiętajcie, że zdrowie to także aktywność fizyczna, zbilansowana dieta, ograniczenie konserwantów, ograniczenie cukru, soli i mąki pszennej oraz picie wody zamiast napojów.

6. JA. 

 I bynajmniej nie chodzi mi o mnie Martę, ale o każdego z Was. Uważam, że nigdy nie należy oszczędzać na sobie, własnym rozwoju intelektualnym, fizycznym, duchowym.

To tyle kochani, miłego dnia ; *

Czego kategoryczne NIE ROBIĆ! w relacjach z kobietami...

Nie jestem i nigdy nie byłam osobą aktywnie "randkującą", wychodzącą do klubów itp. Jak normalnemu człowiekowi zdarza mi się czasami wyjść ze znajomymi, wypić piwo i pogadać z kimś obcym. Chciałabym jednak się skupić (z mojego jak i moich koleżanek doświadczenia) na tym, czego nie robić w kontaktach damsko-męskich, bo całkowicie psują one relacje.

Sytuacja numer 1. Przy barze stoi dwóch kumpli, na oko 40+ piwne brzuszki, siwy włos i zamawiają piwka. Podchodzę do baru (a wierzcie mi na słowo, że jak wychodzę na miasto wyglądam jak miliard dolarów ; p) i nagle jeden z panów wcześniej mówiących piękną polszczyzną odwraca się do mnie i takim wymuszonym akcentem mówi „O maj Gooaad, Ju ar Sooooł bjudiiful”. Cóż spojrzałam na niego z politowaniem i odpowiedziałam suche „dzięki”.  

Pomijam dalsze wywody, już w języku polskim o sposobie trzymania słomki w moich dłoniach, bo to pogrążyło owego Alvara jeszcze bardziej ; )

Sytuacja numer 2. SpeedDating na które trafiłam przypadkiem, bo wyszłam z kumplami na karaoke. Szczerbaty koleś w stylówce niczym król Disco Polo dosiada się do mnie opluwa mnie w „Hej” po czym mówi „Zarabiam 3 tysiące w 15dni po 8 godzin dziennie, a Ty ile zarabiasz?”. Pomijając fakt wyglądu (bo mógłby być nawet Bradem Pittem) po takim tekście każdy facet byłby skreślony. Dlaczego? Prosta sprawa, nie obchodzi mnie ile facet zarabia, po drugie jeżeli nie chcesz mnie kupić to ta informacja jest mi zbędna, po trzecie jak bardzo musisz być beznadziejny skoro Twoją największą wartością są pieniądze (i to jeszcze nie miliony monet ; )

Sytuacja numer 3. Przez cały wieczór wpatruje się we mnie mężczyzna. Wizualnie ok., nie jakiś tam Belmondo, ale fajny. Gdy już mam zamiar wyjść z klubu, łapie mnie za rękę i wręcza serwetkę z numerem telefonu i imieniem. Sytuacja świetna. Miał u mnie +10 punktów, które szybko zaprzepaścił. Napisałam mu bardzo niewinnego smsa o treści, miłego dnia – pozdrawiam Marta. No i się zaczęło… Niby głupie smsy ale po sposobie pisania tak bardzo widać, że ktoś jest mało pewny siebie, że to niesamowite. Nigdy nie zaczynaj każdego zdania od „Cóż… masz rację…”, nigdy nie pisz, że nie spodziewałeś się, że taka zjawiskowa dziewczyna może się do Ciebie odezwać, nie wysyłaj po 3,4 smsy z rzędu błagając o spotkanie każdego możliwego wieczoru… ale przede wszystkim NIGDY ale to NIGDY gdy napiszę Ci, że nie mam czasu pisać, bo jestem w pracy nie odpisuj mi „ok., to napisz jak skończysz, to popiszemy”. No kuuurde, bez jaj, nie znam Cię nawet a Ty mi od razu chcesz się narzucać. Tragedia…

Sytuacja numer 4. Nie z mojego doświadczenia (a przynajmniej nie w przeciągu 5,6 lat). Gdy jesteś z dziewczyną na randce to najgorsze o co możesz ją zapytać to to, czy ją możesz pocałować. Tracisz w jej oczach wszystko. Przestajesz być męski a zaczynasz wydawać się niepewnym siebie facetem, który bierze dziewczynę na litość.  

Pod tym względem jestem dziwna, ale… facet ma u mnie -100 gdy siedzi z nogą na nogę jak baba. Wygląda to tak zniewieściale, jakby nie miał nic między nogami. Pocieszę Was jednak, jestem ponoć jedną z nielicznych lasek, które zwracają na to uwagę.

I naprawdę dla mnie mężczyzna nie musi być wybitnie przystojny, wysportowany, umięśniony i tak dalej. Ma być schludny, pewny siebie, zabawny, zadowolony ze swojego życia, inteligentny. To nie jest tak wiele więc Panowie ogarnijcie się, bo zamiast mężczyzn coraz więcej ciot się pojawia na horyzoncie.

To tyle. Pozdrawiam i udanego weekendu! ; )
(Na zdjęciu Robson Green. Aktor, którego uwielbiam, pomimo zmarszczek, wąskich ust i braku kaloryfera na brzuchu) 

Życie to teatr...

Kim byłam? Kim jestem? Kim będę? Kim chciałabym być? To bardzo ważne pytania w życiu pozwalające nam określić rozwój pozytywny lub negatywny naszej osoby. Oczywiście najistotniejsze jest pytanie czwarte i plan, co zrobić aby to urzeczywistnić.

Gdy staram się określić siebie do głowy przychodzi mi masa epitetów za równo tych pozytywnych jak i negatywnych.

Na pewno stałam się osobą konkretną, sukowatą, potrafiącą przybrać różne maski.  

Oceniam ludzi w wielu kategoriach takich jak „przydatność”, „sympatia”, „wygląd”, „wartość jaką mogą wnieść w moje życie”, „prestiż”, „fascynacja” czy też „rozrywka”. Teraz widzę, że jest niewiele relacji, które potrafią przetrwać próbę czasu i które przynoszą mi prawdziwą radość, satysfakcję i poczucie spełnienia czy bezpieczeństwa. Te długie, czasowe relacje wrzucam do całkowicie innej kategorii jaką jest „przyjaźń”. Ciężko się w niej znaleźć, ale jeszcze ciężej utrzymać.  

Jeżeli jesteś osobą, której ufam na tyle, że mówię Ci o swoich problemach a nie tylko sukcesach to czuj się wyróżniony i dumny, bo „wyrosłam” już z okazywania swoich słabości a widocznie mam słabość do Ciebie ; )

Jeżeli jednak nie jesteś moim przyjacielem a znajomym licz się z tym, że nie lubię jak marnujesz mój cenny czas, użalasz się nad sobą, nie dbasz o siebie, nic nie wnosisz w moje życie, nie jesteś ani ciekawy ani szalony ani mądry. Jako człowiek mający swoje cele w życiu, ambicje, zaciskający pięści i walczący wymagam od innych minimum tego. Jeżeli nie spełnisz tych wymagań… bardzo mi przykro zostaniesz odsunięty w kąt.

Przez lata byłam osobą zabiegającą o towarzystwo a im bardziej o nie zabiegałam, tym bardziej ono się ode mnie odsuwało. To nauczyło mnie jednej bardzo prostej rzeczy. Ja ludzi nie potrzebuję. Radzę sobie doskonale bez nich. Jeżeli jesteś moim znajomym, z którym utrzymuję kontakt to albo jesteś jakkolwiek przydatny albo naprawdę Cię lubię.

Nienawidzę robić rzeczy z litości. Bywam empatyczną osobą więc prawdopodobnie Ci pomogę, ulżę w cierpieniu ale już nigdy nie będę patrzyła na Ciebie tak samo. Nigdy nie będę się przyjaźniła z kimś na kogo patrzę z politowaniem. Nie chodzi mi tutaj o pomoc, bo o pomoc może prosić każdy. Chodzi bardziej o zachowanie wymuszające pewne czyny, na które nie mam ochoty ale w sumie się zgadzam, bo tak mi Ciebie żal… no cóż, jak się domyślasz „żal” nie należy do uczuć pozytywnych.

Bywam słaba, jak każdy. Jednak nigdy się o tym tak naprawdę nie dowiesz, jeżeli nie jesteś moim przyjacielem, bo w ludziach nie lubię tego, że są właśnie tacy słabi. Nie lubię tego też w sobie i dlatego każdą słabość staram się eliminować.

Jestem „utajoną choleryczką”. Potrafię być spokojna i opanowana, uśmiechać się, robić wszystko to, co powinnam, naprawiać wcześniej popełnione błędy a zaraz po zamknięciu drzwi od mieszkania przeklinać na cały głos, rozrzucać rzeczy, płakać i nawet nie spać całą noc ze stresu o czym też się nie dowiesz, bo następnego poranka nałożę perfekcyjny makijaż i 10 centymetrowe szpilki.

Potrafię wykorzystywać ludzi bez żadnych skrupułów jeżeli dadzą się wykorzystywać. Traktuję to jako nauczkę dla nich, bo kiedyś byłam na ich miejscu i potrzebowałam zmieszania z błotem aby stanąć na nogi.

Jaka chciałabym być? Jeszcze bardziej niedostępna, opanowana, zdystansowana. Lubię wzbudzać

szacunek. Niezależność, siła i pracowitość to cechy, które bardzo cenię w ludziach. Jestem typem osoby dążącej do ideału, chodzącej w pończochach i szpilkach. Starającej się być perfekcyjną z wyglądu i charakteru. Zastanawia Cię dlaczego? W życiu porażki osiąga każdy, trzeba mieć siłę aby się z nich podnieść. Jest miejsce na czułość, emocje, nawet słabość ale jest ono bardzo ukryte, prywatne a wstęp mają tylko nieliczni – Ci, którzy nigdy tego nie wykorzystają i za których byłabym wstanie walczyć, najbliższa rodzina, przyjaciele. Dalej jest tylko świat, którego wymaganiom trzeba sprostać a dorosłość to umiejętność brania odpowiedzialności za swoje życie, problemy, decyzje.

Prosta recepta na SZCZĘŚCIE.

Jak być szczęśliwym? Wiele osób zadaje sobie to pytanie. Biorąc pod uwagę przekrój moich znajomych wielu z nich jest nieszczęśliwych. Zacznijmy jednak od genezy, skąd wywodzi się brak szczęścia?

Osoby nieszczęśliwe to zazwyczaj tacy „nieudacznicy życiowi”. Czy są brzydcy, grubi, mało wartościowi, mało ambitni, niezdolni do podjęcia prestiżowej pracy, mało inteligentni? NIE.

Problemem jednak jest to, że oni właśnie tak siebie widzą i przez to są i będą nieszczęśliwi.

Jaka więc jest moja recepta na szczęście? 

1.Zastanów się nad swoimi wadami i opisz je dokładnie na kartce:

- mało zorganizowany plan dnia: spanie do późna, chodzenie cały dzień w pidżamie;

- mało aktywny tryb życia;

- za duży tyłek, cellulit;

- brak regularnego dbania o siebie;

Czy wiele innych…

2.Po czym zastanów się co zrobić by je zmienić i wypisz obok…

- wstawać codziennie o 7:00;

- biegać 4 razy w tygodniu zaraz po wstaniu;

- przysiady z obciążeniem;

- codziennie układać włosy i robić makijaż;

3.Zacznij pracę nad sobą!

4.Zacznij zdrowo jeść. Pij dużo wody, jedz dużo warzyw, ogranicz słodycze.

5.ĆWICZ! Nie ma nic lepszego na wyzwolenie endorfin niż sport!

6.Miej na ludzi WYJE*ANE. Od dzisiaj ma Cię nie obchodzić zdanie innych na Twój temat, bo od dzisiaj to Ty masz robić wszystko aby stać się osobą o której marzyłeś, bez względu na innych.

7.Usamodzielnij się finansowo – znajdź pracę.

8.Ubieraj się lepiej!

9.Zrób selekcje swoich znajomych. Pozostaw przy sobie tylko tych, którzy są dla Ciebie wartościowi i którzy mogą coś wnieść do Twojego życia.

10.Bądź szczery. Jeżeli ktoś lub coś Cię wkurwia- powiedz o tym.

11.Przestań być na siłę miły wobec ludzi. Ludzie nienawidzą miłych, ciepłych pizdeczek i nimi pomiatają. Uśmiechaj się tylko do tych, których lubisz i którzy są wartościowi. Resztę ignoruj.

12.Wybaczaj tylko za pierwszym razem! Za kolejnymi urywaj znajomość. Ludzie się nie zmienią jeżeli ich nie nauczysz tych zmian.

13.Rób tylko to, co uważasz za słuszne. Nie daj sobą manipulować, wcale nie musisz wyjść ze znajomymi na piwo, jeżeli nie masz na to ochoty lub musisz się uczyć.

14.Przestań MARUDZIĆ. Nie ma nic gorszego w życiu niż osoby użalające się nad sobą i swoimi niedolami. Zamiast to robić znajdź przyczynę swojej niedoli i ją NAPRAW!

15.NIE MA RZECZY NIEMOŻLIWYCH. Twoje ograniczenia są tylko w Twojej głowie. Stawiaj cele i realizuj je krok po kroku.

16.Bądź dobrym człowiekiem, nie krzywdź nikogo umyślnie ale ZAWSZE stawiaj swój interes wyżej niż czyjś, bo Twoje życie jest najważniejsze.

17.Nawet gdy jest źle zaciskaj zęby i walcz dalej. Ludzi naprawdę nie obchodzą Twoje problemy, bo mają masę swoich.

18.Pamiętaj „nawet po najgorszej burzy, wychodzi słońce”. Co by nie było, zawsze będzie lepiej.

19.Zajmij się sobą zamiast ludźmi. Daj żyć swoim najbliższym ich własnymi życiami. Nie kontroluj ich, kontroluj siebie!

20.Nigdy nie staraj się robić komuś na złość, bo ma to zawsze odwrotny skutek. Przestań być masochistą, udowadniając coś komuś robisz sobie krzywdę. Udowodnij coś sobie!

I już. A samoocena i poczucie własnej wartości przyjdą z czasem. Wraz z piękniejszą figurą, większą wiedzą, sukcesami i… szacunkiem ludzi, który wzbudzisz swoją konsekwencją, motywacją i zaangażowaniem.

I pamiętaj, KAŻDY ale to KAŻDY ma prawo do szczęścia! Odbieramy je sami sobie ustawiając granice gdzieś, gdzie ich nie ma. Zacznij pracować na swoje szczęście od dziś i pierdol cały świat, bo od dziś liczysz się TY!  

Bycie FIT czasami boli...

Witajcie kochani ; ) Żebym nie wyszła na totalnego robota bez chęci czy napadów na różne pyszne i niezdrowe rzeczy- pocieszę Was, każdy, nawet najbardziej FIT człowiek je miewa.

Dziś w pracy były urodziny naszego CEO. Nie będę się szczegółowo rozpisywała nad naszą niezdolnością do śpiewania Happy Birthday czy jego piękną przemowę na temat zarabiania pieniędzy i good lucków ; ) Przejdę do rzeczy... pączki... wjechały takie smakowite na tacy z wbitymi w siebie świeczkami, ze świecącym się lukrem, puszyste, świeże prosto z cukierni...

Dodatkowo byłam głodna i trochę niewyspana a glukoza wydawała mi się zbawieniem na wszystkie moje troski...

No i co? I nic. Patrzyłam jak wszyscy zajadają się nimi ze smakiem a każde "bierz, czasami można..." uznawałam za wzmocnienie mojej silnej woli. Z jednej strony taki trochę żal a z drugiej strony duma... Duma że po mimo takiej cholernej chęci na tego głupiego pączka, nalałam sobie szklankę wody i wytrzymałam.

Do czego jednak zmierzam? Bycie FIT i zdrowy tryb życia to nie jest bajka. Nie oszukujmy się wymaga to wielu wyrzeczeń więc jeżeli nie masz zamiaru im podołać nawet nie zaczynaj. Jeżeli jednak podejmiesz wyzwanie zaciśnij d*pę i bij się po łapach.

Oczywiście każdemu się zdarza coś "podjeść" ale od tego jest cheat meal/day. 
JA MAM JUTRO WIĘC JUTRO CHYBA ZJEM PĄCZKA.

I tym miłym akcentem pozdrawiam Was i ogłaszam, że mam nową, ciekawą i dochodową pracę.

Buziaki ; *

Laski to narzekające SUKI!

Witam : )
W moim życiu zaszło ostatnio bardzo wiele zmian- na lepsze. Schudłam 8 kilogramów, mam dietę, chodzę na siłownię......... ale zacznijmy od początku.
Jak to jest z NAMI laskami? Dlaczego jesteśmy takimi narzekającymi sukami? Owszem SUKAMI, bo przekładamy swoje kompleksy na innych ludzi zamiast z nimi walczyć. Robimy to czasami nawet podświadomie, bo nie potrafimy się przyznać same przed sobą, że jest nam źle z naszym wyglądem.

Otóż ja zafundowałam sobie totalne pranie mózgu, które zaowocowało ogromną wewnętrzną motywacją. Jako osoba korzystająca z facebooka naprawdę często, udzielająca się na forach, w dyskusjach itp. zdałam sobie sprawę z jednej PRZERAŻAJĄCEJ RZECZY... Laski chcą się podobać innym ludziom zamiast chcieć się podobać sobie. Czy to będą koleżanki, byłe dziewczyny naszych mężczyzn czy nasz facet- wypruwamy sobie żyły aby sprostać czyimś wymaganiom. BŁĄD! To prowadzi do wiecznej nie akceptacji siebie i bycia nieszczęśliwą z powodu tego jak wyglądamy. I co dalej? Dalej jest to, że jak dorywamy się do forum ze zdjęciem chudej szkapy to piszemy te wszystkie obrzydliwe komentarze o tym, że prawdziwe kobiety mają krągłości, że Marylin Monroe nosiła rozmiar 40 czy to, że wolimy być szczęśliwe niż się głodzić. 

Moje pytanie: SERIO? Jesteście szczęśliwe z "krągłościami" czyli nota bene wiszącym brzuchem i fałdami (bo w większości takich komentarzy nie piszą kobiety o wyglądzie Jenifer Lopez czyli faktycznymi krągłościami, tylko właśnie te otyłe)?
Naprawdę kochacie siebie i akceptujecie w 100% swój cellulit na tyłku i udach? Wasze rozstępy sprawiają, że jesteście dumne?
Jeżeli TAK to super, bądźcie szczęśliwe za równo Wy jak i Wasz partner skoro Wam to odpowiada (pomijam kwestie zdrowotne związane z otyłością).
Jeżeli NIE to dlaczego jedyne co robicie to rozładowujecie swoje frustracje na zgrabniejszych, bardziej zadbanych kobietach w formacie jpg? Dlaczego zarzucacie photoshop tylko dlatego, że mają jędrne ciała? Przecież to możliwe aby wyglądać i czuć się świetnie!

Ja osobiście w moim życiu musiałam przejść bardzo długą drogę aby zrozumieć z czego wynika brak wewnętrznej motywacji i akceptacji siebie. Gdybym nie wzięła się w garść na pewno skończyła bym z poważnymi zaburzeniami odżywiania. Dlaczego? Miałam już etap w swoim życiu w którym darzyłam taką nienawiścią zgrabne dziewczyny, że na ich widok obżerałam się niezdrowym jedzeniem tylko po to aby sobie udowodnić, że nie chcę  być taka jak one. Po chwili euforii następował moment wyrzutów sumienia, no bo przecież w sumie zawsze chciałam schudnąć... więc co? Rzyganko... nie zawsze, ale czasami się zdarzało. Nie muszę chyba specjalnie tłumaczyć, że takie zachowanie jest równią pochyłą ku bulimii?

Był też etap wykluczenia węglowodanów z diety i obsesyjnego biegania dwa razy dziennie. Schudłam i to dużo. Przyszły wakacje, pomimo skurczonego żołądka wypiłam piwko i zjadłam kawałek pizzy. Jojo plus 16 kilogramów ; ) Domyślacie się chyba jak bardzo obniżyło to moją motywację do dalszej pracy nad sobą?

Był też etap "mam to gdzieś i tak dobrze wyglądam" i w sumie to była prawda. Nigdy nie byłam otyła w takim normalnym tego słowa znaczeniu. Ważyłam 66 kilogramów przy 168cm wzrostu jednak przy moich proporcjach ciała (długie nogi w stosunku do tułowia) nie wyglądało to tragicznie. Miałam duże powodzenie u mężczyzn, jak się wystroiłam czułam się seksowna i nie odczuwałam większych skutków moich fałdeczek. Problem zaczynał się dopiero wtedy gdy chciałam założyć coś obcisłego lub w wakacje gdy chciało się dobrze wyglądać w bikini. Na plaże nie chodziłam z 4 lata (chyba, że w nocy) a obcisłych rzeczy nie nosiłam nigdy do TERAZ.
Żeby było zabawniej, w tych wszystkich etapach miałam "kogoś". Jakiegoś mężczyznę u mego boku, który mnie kochał i wielbił taką jaka jestem, przyjaciółki, które uważały (i dalej uważają ; p) mnie za seksowną, wartościową, cudowną osobę a nawet czasami za konkurencję. I co? Gówno... dlaczego? Bo nie podobałam się sobie. Jak bardzo bym nie starała się sobie wmówić, że jestem "zajebista" i jak bardzo mój facet wpatrzony by we mnie nie był to i tak było to za mało. Byłam nieszczęśliwa.

 Moja przemiana rozpoczęła się stosunkowo niedawno. Trochę przed tym jak założyłam bloga, ale jej meritum nastąpiło w moje 21 urodziny. W moje 21ste pierwsze urodziny zmarła mi babcia. Dało mi to trochę do myślenia... pominę w tym artykule wszystkie rozkminy na temat życia i śmierci i dlaczego akurat dzisiaj, bo nie tycza się one tematu a przywołam jedną, banalną, najprostszą: "Ludzie się starzeją. JA SIĘ STARZEJĘ". Spojrzałam na siebie w lustrze - nie mam jeszcze zmarszczek, twarz mam gładką, nieskażoną życiem, piękną. Rozebrałam się do naga a tam "wiszący bęben", tłuszcz na boczkach (moja zmora), cellulit na pośladkach i udach, wałki odkładające się na plecach. Nie ważne czy moje obserwacje były słuszne czy nie, ważne było to, że były rzeczy, które mi się w sobie nie podobały i zrozumiałam jedno... jeżeli teraz ich nie zmienię to nigdy nie będę SWOIM IDEAŁEM. Nigdy nie będę kobietą, którą marzyłam być. Dlaczego miałabym zrezygnować z marzeń?



I tak oto zaczęłam się interesować byciem FIT, zgłosiłam się o pomoc do dietetyka i trenera i... udało mi się. To jeszcze nie koniec mojej walki o bycie idealną ale już przekroczyłam połowę. Nie jem słodyczy, unikam alkoholu, nie jadam fastfoodów (czasami się zdarza jak każdemu, ale nie jest to regularne) i pomimo tego, że czasami mam ogromną ochotę na tosty z serem i szynką to jestem SZCZĘŚLIWSZA niż kiedykolwiek. Nie jestem głodna, bo moja dieta zawiera 5 naprawdę dużych, zdrowych porcji a sport pokochałam. To uczucie zmęczenia po siłowni a jeszcze bardziej większych możliwości. Z tygodnia na tydzień byłam wstanie przebiec więcej lub pracować na większym ciężarze.

Dlatego moja cenna rada dla wszystkich... "Never give up" ; )